Δεν θέλεις να μιλάς. Είναι πολύ περίεργο.
Νιώθεις πως σε στοιχειώνει μια προοπτική, και σε σφίγγει και σε σφίγγει.
Ξέρεις πως δεν μπορεί να είναι μόνο αυτό. Δεν σου αρκεί αυτό που ζούμε. Αδυνατείς να νιώσεις μέρος αυτού του οικουμενικού. Νιώθεις μια πραγματικότητα να σε ξερνάει.
(Το ξέρω πως προσπάθησες.)
Στο μυαλό σου στριφογυρίζουν χίλια πράγματα. Ένα πτυχίο, μια διπλωματική, το μετά, τα γερμανικά που με τόσο κόπο πλήρωσες και ποτέ δεν τελείωσες - πολλές αρχές που φλέρταρες με ενθουσιασμό και έμειναν ημιτελείς. Έχεις αρχίσει να πιστεύεις πως βρίσκεσαι σε διατεταγμένη και καθ'όλα συντονισμένη υπηρεσία δολιοφθοράς εαυτού.
Ναι, σε σαμποτάρεις.
Κάνεις αρχές για να τις παρατήσεις και να σου γίνουν βραχνάς στα σωθικά, χαλκάς στο μέσα σου. ''Το δρόμο για την παραίτηση τον μετράμε με τα πράγματα που εγκαταλείπουμε.''
Διαβάζεις διάφορα. Αποσπασματικά, συγγράμματα της σχολής, online courses φιλοσοφίας, το Συμπόσιο του Πλάτωνα, Καμύ, Joyce Carol Oates και Μαλβίνα. Βλέπεις ταινίες μανιωδώς, - ξέρεις πως κάτι ψάχνεις.
Δεν θέλεις να μιλάς.
Ούτε στην επί 20 χρόνια φίλη σου, υποθέτεις έχετε αποξενωθεί. Και με τους άλλους.
Σε κουράζουν τα αισθηματικά των φίλων σου. Είναι θράσος, λες, να ζητάς και να περιμένεις από τον άλλον συμβουλή και συμπαράσταση σε κάτι που ούτε εσύ ο ίδιος πιστεύεις ή σε ένα τέλμα που αυτοβούλως παλινδρομείς. Είναι θράσος να απαιτείς ξένη φαιά ουσία, να ροκανίζεις αδηφάγα χρόνο για να παρηγορήσεις το μάταιο κενό σου.
Ο τελευταίος έρωτάς σου δεν ευοδόθηκε. Να μια ωραία λέξη για να πεις κομψεπίκομψα πως σταθήκατε λίγοι. Ίσως να 'μαστε φτιαγμένοι λίγοι.
Εθελόντρια δότρια αίματος, εθελόντρια δότρια μυελού των οστών, εθελόντρια στο ο,τιδήποτε.
Πρέπει να υπάρχει κάτι άλλο, εννοώ, δεν μπορεί να είναι μόνο αυτό.
Διψάς να βρεις ένα σκοπό, υψηλό και πανανθρώπινο και να του αφοσιωθείς. Να βρεις την άκρη από έναν μίτο που θα σε οδηγήσει στη χρυσή παρακαταθήκη του μέλλοντός σου, τη γρίλια που θα φωτίσει μια γαμημένη αιωνιότητα που βιάζεται να έρθει.
Ίσως βρίσκεις τον εαυτό σου. Ίσως να αλλοτριώνεσαι. Ίσως να μη συμβαίνει τίποτα, να είναι απλά μια φάση, σταμάτα να αναζητάς αιτίες σε όλα, το ξέρεις πως το πλήρωσες ακριβά.
Σίγουρα κάτι συμβαίνει. Νομίζω είναι σοβαρό. Μέχρι που απευθύνεσαι στον εαυτό σου σε βήτα ενικό.
